Diodato „Fai rumore” – zwycięzca Sanremo 2020. Tłumaczenie na polski.

Sanremo. Wydarzenie muzyczne i kulturalne, którym, choć nikt się do tego właściwie oficjalnie nie przyznaje, żyje po trochu każdy Włoch. Tegoroczny konkurs Big wygrał Diodato, urodzony w 1981 piosenkarz, który na scenie Teatru Ariston zadebiutował już w 2014 roku w kategorii Nuove Proposte (Nowe Propozycje) klasyfikując się w konkursie na drugiej pozycji. W 2018 roku brał udział już w konkursie BIG z piosenką Adesso, jednak bez większych sukcesów (zajął ósmą, odległą więc pozycję). W tym roku utworem Fai rumore, do którego napisał słowa i skomponował muzykę, podbił serca jury i publiczności przed telewizorami, pokonując w konkursie nie tylko typowanych jako faworyci Pingwinów z ich kawałkiem Ringo Star (Puingini Tattici Nucleari), ale i zwycięzcę sprzed trzech lat i niekwestionowanego ulubieńca włoskiej publiki Francesco Gabbaniego. Sanremo to konkurs, w którym liczy się nie show, a tekst i interpretacja: równie ważną nagrodą, kto wie, czy nie ważniejszą niż samo wygranie festiwalu i możliwość reprezentowania Włochów na Eurowizji, jest nagroda imienia Mii Martini przyznawana za najlepszy tekst. Także i ta nagroda powędrowała do Diodato. Czy słusznie? Oceńcie sami.

Diodato

Sai che cosa penso,
Che non dovrei pensare,
Che se poi penso sono un animale
E se ti penso tu sei un’anima,
Ma forse è questo temporale
Che mi porta da te,
E lo so non dovrei farmi trovare
Senza un ombrello anche se
Ho capito che
Per quanto io fugga
Torno sempre a te
Che fai rumore qui,
E non lo so se mi fa bene,
Se il tuo rumore mi conviene,
Ma fai rumore sì,
Che non lo posso sopportare
Questo silenzio innaturale
Tra me e te.
E me ne vado in giro senza parlare,
Senza un posto a cui arrivare,
Consumo le mie scarpe
E forse le mie scarpe
Sanno bene dove andare,
Che mi ritrovo negli stessi posti,
Proprio quei posti che dovevo evitare,
E faccio finta di non ricordare,
E faccio finta di dimenticare,
Ma capisco che,
Per quanto io fugga,
Torno sempre a te
Che fai rumore qui,
E non lo so se mi fa bene,
Se il tuo rumore mi conviene,
Ma fai rumore sì,
Che non lo posso sopportare
Questo silenzio innaturale tra me e te.
Ma fai rumore sì,
Che non lo posso sopportare
Questo silenzio innaturale,
E non ne voglio fare a meno oramai
Di quel bellissimo rumore che fai.

 

Wiesz, myślę,

że nie powinienem myśleć,

bo o sobie myślę jak o zwierzęciu,

a o Tobie – jak o człowieku.

Ale może to właśnie ta burza

prowadzi mnie do Ciebie

i wiem, że nie powinienem się dać zaskoczyć

bez parasola choć

już zrozumiałem że

jakbym od Ciebie nie uciekał

i tak zawsze wrócę

Bo robisz tu hałas

i nie wiem, czy on na mnie dobrze działa,

czy ten hałas mi pomaga,

ale rób ten hałas, tak,

bo nie mogę znieść

tej nienaturalnej ciszy

między nami.

I kręcę się bez słowa,

bez celu, do którego mam dotrzeć,

zdzieram buty,

i może moje buty dobrze wiedzą,

gdzie pójść.

Bo wciąż docieram w te same miejsca,

właśnie te, których powinienem uniknąć.

I udaję, że nie pamiętam,

I udaję, że zapominam.

Ale rozumiem, że

jakbym od Ciebie nie uciekał

i tak zawsze wrócę

Bo robisz tu hałas

i nie wiem, czy on na mnie dobrze działa,

czy ten hałas mi pomaga,

ale rób ten hałas, tak,

bo nie mogę znieść

tej nienaturalnej ciszy

między nami

ale rób ten hałas, tak,

bo nie mogę znieść

tej nienaturalnej ciszy

i już nie mogę żyć

bez tego cudownego hałasu, który robisz.